Zaterdag speelden we ons apparaat in Kopenhagen. Feestelijk en vurig publiek. Gisteren première op het Kunstenfestivaldesarts. Opnieuw een warm onthaal, hoewel we daar tijdens de voorstelling niet veel van merkten. Professionelen en programmatoren kijken blijkbaar nog zelden als deelnemend publiek, die zitten met hun bestelbon op hun knie, "buy, no buy, buy cheap". In een wip staat daar die vierde muur weer te pronken. Opgetrokken door mensen die hem allemaal liever weg willen, maar ja, per ongeluk, ineens staat dat daar weer.
We hebben toch denk ik een paar momenten gehad dat we, Jakob en ik op de scene en zij in de zaal, samen bovenop die muur zijn kunnen gaan zitten.
Als je daar op geraakt heb je een vrij zeldzaam zicht. Een paar minuten op de uitkijk voor iets dat er helemaal nog niet is: kritisch optimisme.

04/05/2009

Start. Ik begin deze blog op dag 1 van "An anthology of optimism" in Brussel. Wat vooraf ging: de aangename première in Linz, Oostenrijk, in één van de meest uitzonderlijke theaters waar ik ooit geweest ben: een gebouw opgetrokken in zes weken tijd,  in de haven van Linz. Nadien Wenen, Krakau en Kopenhagen. In Krakau werden we verwelkomd door sympathieke techniekers die evenwel allemaal met een andere voorstelling bezig waren. Later krijgen we te horen krijgen dat ze de avond voordien tijdens de voorstelling met ventilatoren de zekeringkast op de foto hiernaast hebben moeten staan afkoelen.
Ik heb geen ander plan dan de tekening van de aders in mijn hand, maar ik kan geen kaart lezen.